شعر ز ورزش میاسای

تن زنده والا به ورزندگی است                                                           که ورزندگی مایه زندگی است

به سختی دهد مرده آزاده تن                                                              که پایان تن پروری بندگی است

کسی کو تواناشد و تندرست                                                             خرد را به مغزش فروزندگی است

ز ورزش میاسای کوشنده باش                                                         که بنیاد گیتی به کوشندگی است

نیاکانت را ورزش آن مایه داد                                                         که شهنامه زایشان به تابندگی است

تو نیز از نیاکان بیاموز کار                                                          اگر در سرت شور سرزندگی است